Sevdiğiminden vazgeçme çabamı özledim,delice...Gözlerindi delip geçen yüreğimi,bense küçük bir çocuktum gözlerinin derinliğinde boğulan...Bir sabah durdum sonra,durdu mavin,durdu boğulmalarım artarcasına.....Uyandım sensizliğin ertesinde.Yoktu senden ötesi,sensizliklerde yoktu yaşam,tek bildiğim renkti mavi...

Karanlıkları özledim,gülüşünün ertesinde ruhumu çevreleyen ve sanki hüzün tanrısıymışçasına hüzünlere daldıran gülüşünü özledim....Sanki yoktu o gülüşün hiçbir varlıkta,tanrı tüm ince nağmeleri toplamıştı gamzelerinde ve mavi gözlü bir dev olmuştun,kalbi küçücük bir dev...

Çocuk olmayı özledim,sokağın ortasında kahkahalar atmayı ve hiç utanmadan herkesin önünde cesaretle ağlamayı...Seni tanımamışlığımın günlüğünü tutmayı özledim...

Özledim delice aşık olduğum,mutluluktan yorulduğum günleri....Delice ağladığım günleri,sevdanla yanan ama yinede mutlu olan yüreğimi özledim...

Özledim işte,özlememem gereken herşeyi...üşüyorum yine sensiz gecelerde,gözlerinin sıcağıyla üstümü örtmeni özledim....şimdi gidiyorum,ama kalmaları özledim.....

bir şiir selamında seni bulmayı özledimmmm....

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...


Su PeRiSi...